31 Ağustos 2009 Pazartesi

yaşanmış günün içinden


hava sıcak,uyukluyorum, kadınlar dedikodu yapıyorlar sessizce,kafamı kaldırınca susuyorlar,korkmayın ben hülya'yı tanımıyorum demek istiyorum ama ayıp diyorum kendi kendime.artık hangisi ayıpsa.omzumu kokluyorum,deniz kokusu,hissettiğim anlatılmaz.kapatın gözlerinizi alabildiğine deniz, dalga sesi, çakılların gürültüsü.yanımdan jet hızıyla luka geçiyor,suya giden frizbinin peşinde,kuyruğunun neşesi beni de keyiflendiriyor.ayak parmaklarım güneşle oynuyor. neredeyse hareketsizim, bir tek...

ayağımda bir ritm var
kimsenin duymadığı bir müziği dinliyorum
iç sesimi
ellerime bakıyorum,parmaklarıma
ellerim sessiz alabildiğine
ellerim serilmiş bedenime
ellerim ölmüş sanki
...

üzülüyorum

acı'yı verebilmek

demek, ancak, sevdiğimize 'vere'biliriz','acı'yı...
.
.
binlerce yıl olmak!düşünmek!
sar beni iki kolunla da:
mutun hiç kalmadıysa bana verecek--
bak işte--acın var ya daha.
lou von salomé