9 Aralık 2009 Çarşamba

çocuklar


sizin diye bildiğiniz evlatlar gerçekte sizin değildirler,
onlar kendilerini özleyen Hayat'ın oğulları ve kızlarıdırlar,
sizler aracılığıyla dünyaya gelmişlerdir ama sizden değildirler,
sizlerin yanındadırlar ama sizlerin malı değildirler,
onlara sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi asla,
çünkü onların kendi düşünceleri vardır,
onların bedenlerini barındırabilirsiniz ama Ruhlarını asla,
çünkü onların Ruhları geleceğin sarayında oturur,
ve sizler düşlerinizde bile orayı ziyaret edemezsiniz,
kendinizi onlara benzetmeye çalışabilirsiniz,
ama onları kendinize benzetmeye çalışmayın hiç ,
çünkü Hayat ne geriye gider ne de geçmişle ilgilenir,
sizler,evlatların birer canlı ok gibi fırlatıldıkları yaylarsınız,
yayı gerenin elinde seve seve bükülün,
çünkü oku atan O güç ,uzaklaşan okları sevdiği kadar,
elindeki sağlam yayı da sever ....


h.c

4 yorum:

Ova (Excuse My Reading) dedi ki...

çok güzel..

beenmaya dedi ki...

harika bir şiirdir bu hatırlattığın için teşekkürler...

ali zafer sapci dedi ki...

Keşke bu yazıyı uzun zaman önce okuyabilseydim.

sufi dedi ki...

Halil Cibranı anne olmadan okumalıymış insan.Çocuklarımızın malımız olmadığının bilincinde emanetlerimizi daha iyi taşımamız gerçekleşirdi hiç değilse. Sevgilerimle.