gecene not

ay kana kana batıyor

eşkiyalar gecenin yangınını izliyorlar uzakta

kargapazarı dağlarını dolanan yaşlı ve öfkeli bir otobüsteyim

...

bir de yine sevgili çocuk

biliyorsun kişi tutkularıyla

yalnızlığını adlandırıyor o kadar

...

ey şiir arayıcısı ey esrik kişi

şu son dönemecini de aşınca gecenin

doğacak gün artık gündüze ilişkin değil

bu ağartı ancak yürekle karşılanabilir

bütün iş orda işte, ordan usturuplu geçmesini bil

tutsaksan ellerin sıvışır gider zincirlerinden

ve balyozla vursalar mısralarına

soylu bir demir sesi yükselir

soylu büyük ve mavi bir demir sesi

ellerim gece yatısına çağrılmış

ve

telaşsız görünmeye çalışan bir kafka gibi

yüzüm giyotine abone

c.s