acaba

peki ya aşk gerçekten bir "ruh disiplini" ise

çalıştınız mı ödevinize?

.

ps.a.h.t huzur romanında aşkı bir "...ruh disiplini..." diye tanımlar.

saf sabır

ben, birlikte kıyıya sürüklediğimiz kayıktan

saflığımı ve sabrımı aldım tek

kalanları kumsala göm sen de

yaz boyunca

nasılsa her keder eksilir

kendini doldurarak

sardunyalarla konuşarak çoğalttım

aramızdaki ayrılığı

sayarak çoğalttığım günleri tamamladım

kirpiklerimin arasına çektiğim tülde

yağmur durdu ve şimdi kış bitiyor

oysa kimse yokmuş dışarda

içim dışıma vuruyor

sardunyalara su vermekle

unutamadığımız şeymiş aşk:

alnından bir günaydın gibi düşürdüğüm sabah,

sağ yanımda unuttuğun keder

.

aşk

sevgilim sabahın erkenini seviyor,

ben geceyi ve esmerliğini onun,

o dorukları seviyor, korkuyor bundan

ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı,

ona bir yeşil gülümsüyor,

ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,

diyorum, seni de öyle.

o kendi boşluğunda oyalanan günlerde

canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,

ben göğe bakıyorum geceden,

kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim

diyorum, yanında, o sabahları eğilip öpüyor denizi.

çıplağın çıplağımda, rüzgarın dağımda olsun,

esmerliğin gecemde, öyle kal.

"bulutlara bak, gidiyorlar, hızla" diyorsun,

yağmur bir yalıyor yüzümü,

bir duruyor. sabahları eğilip yüzüme

öpüşün geçiyor bir, bir duruyor aklım.

su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,

oysa camdaki sardunya gibi üşür

bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir

bir, çıplağın çıplağımda.
rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde

öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda.

b.k

simply beautiful - al green