aynanın önüne bırakılmış

neden ağladığımı bilmiyorum, diyorsun
çünkü bir şeyler değişiyor içinde
kendini ikna etmiyor düştüğün boşluk
bildiklerin başkalaşıyor gözlerinin önünde
yabancılığı öğreniyorsun
gece söndürür hayalet olmaya yetmeyenlerin ışığını
güçlü olmaya benden daha çok ihtiyacın var
çünkü haksız olduğunu
kalbinin bir yerinde biliyorsun
gündüzün kepenklerinde duyduğun güven,
çelimsiz gölgelerin fısıldadığı
küçük sırlarla büyüyorsun
zamanın ve
aynanın önüne bırakılmış
kısa bir mektup bu
belki çok sonra anlayacaksın içindekileri
ama şimdi okuyorsun.

...

"muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ancak birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gidecekti. bir ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu... biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk. o zaman bütün tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbiriyle kucaklaşmak için, herşeyi çiğneyerek, birbirine koşuyordu"

şimdi senin aklın şaşmadığından bense öldüğümü hissettiğimden bu biz olamayız,çabuk çözülen matematik problemleri gibi değil mi,matematiğim hep çok kötüydü benim

"her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir? ah maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? niçin yanımda değilsin"

sen dinlemeyi öğrenemiyorsun, sorduğun soruların cevapları zaten kafanda belirlenmiş,öyleyse neden soruyorsun,bir tür konuşma isteği mi? ben ise konuşmadan anlaşılabilmek istiyorum,susmaktan yana kullanmak hakkımı, aslında en çok böyle konuştuğumu bilmiyorsun, bilmiyorsun işte!

“sözleriniz çarpardı etime,
dilimin kuyuları kireçlenirdi
görmeseydiniz beni keşke, kapanır
açılmaz kilit olmasaydım tenime
damarın akışında med-cezr üzre sarkaç
kayaraktan zaman-mekân arasından
çıplak ruh!
titrek ruh!
kaybolurdum, gaybolurdum, görmeseydiniz beni keşke”

paradise not for me - madonna

an

şimdi, şu an ,yaşadığımı yaşamış,duyguları kırılmış birileri yok mu? var, değil mi,öyleyse neden"yapılmışı var deyip" yeni bir sahne alamıyoruz hayatımıza.illa kendi acılarımızı oluşturmamız için bu ısrar neden. üstelik şu an yaşadığım şeyin daha önce de yaşanmış benden sonrada yaşanacak olması ne kadar sıradan,hani ben herkesten farklıydım.
bana yalanlardan bahsetme!

remember, remember, never forget
all of your life has all been a test
you will find a gate that's open
even though your spirit's broken

.

what a empty space

the man had killed the thing he loved

and so he had to die

o.