"sonra, insanoğlunun başına gelen herşeyin tam ama tastamam

şimdi' de

geçtiğini hatırladım"

j.l.b

mezar

tükenirdi monolog

kaçarken içine düştüğüm kara toplum

big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni

saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi

üstüste gömülürken

saydam yaşamlar

bir yankı duyulurdu hiç'likten

bütün yalnızlıklarınızın ilenci

korusun çoğulluklarınızı

cinnet koyun erdemin adını

maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın

hepiniz mezarısınız kendinizin...

n.m

 
gördükçe yaşayanların ölmüş sahte yüzlerini, daha da bir seviyorum suskun ölülerimi. nasıl da iyi güzel, hoş sanıyorsunuz kendinizi, ben, ben, ben, ben,  bildiğiniz başka bir zamir  var mı sahiden?