aynı lambalar

kibritle oynarken yangın çıkaran sarsak yıllar

bir daha hiç geçit vermeyen veda sözleri

yılların sıradağlarında uzaklaştı bizden

yüreğimizden kopup giden ayrılık trenleri

biliyorum aynı lambaların aydınlattığı yalnızlıkta geçti

aldatılmış duygulardan ayrı ayrı geçerek vardığımız korunaklı siperler

senin içini ürperten geceleri ben duymadım mı içimde?

hayat herşeyi alır sanırken

oyunlarımızı ıslatan yağmurlarda kaldı

bir bizim icat ettiğimiz saatler

ilk öğrenilen yalnızlık aslında geç keşfedilir

dalgın resimlerin derinleştirdiği mazi

gün gelip bütün zamanları ele geçirdiğinde

anlarsın başkalarına giden bizden çalınmış günler

ne zamandır buradayım

gel öp beni

neredeysen ve nasılsan önemi yok gel öp beni

suyunu,uykunu,azığını uzun tut gel öp beni

birbirimizi bağışlayacak,birbirimize yeni sözcükler bulacak,

ölmeden önce yeniden görüşüp konuşacak yaşa gelmedik mi?

ikinci ufkun saatindeyiz şimdi

gözlerim trenlerde,gel öp beni.

m.m

sabahla gelen

sabahın ışıkları pencerelerimizi doldurduğunda ,karanlıktan kurtuluruz.tam bunu yazarken dışarda bir yerde sela okunmaya başladı,nerede aydınlanacak ruhumuz dedim,nerede kendi karanlığından kurtulacak.ölüm bir yok oluş muydu,yoksa yeniden varoluşmu?en nihayetinde toprağa karışıyorduk,sulara,çiçeklerin saplarına,ağaçların köklerine.aslında sonsuz hayat denen şey bu değil miydi,yoksa illa içine konduğumuz bir cennet bahçesi olduğunu düşünmekten sonsuz bir keyif mi alıyorduk.hayattan aldığımızı hayata veriyor olmak yetmiyor muydu hiçbirimize.

birden keyfim kaçtı,ölen kimdi,genç miydi,ya ailesi,çocukları.dün facebooku açtığımda çok az tanıdığım birinin vefatını öğrendim,sayfasında küçük oğluyla çekilmiş fotoğrafı.adam şimdi hayattan aldığını hayata verecek,ya küçük oğlu,onun babasından öğrenmesi gerekenler.biryerlerde babasıyla yuvarlanması, top sürmesi,terbiye edilmesi, en önemlisi babası tarafından sevilmesi gerekmiyor muydu,şimdi ne olduğunu bile anlamayacak.şimdi asla bir babaya sahip olmak ne demek bilemeyecek,bazı şeyler yaşanmadan öğrenilmiyor.sabahın güzelliği üzerine olsun istemiştim,birden hayat oldu.ben bunu yazmaktan vazgeçtim,belki daha sonra.