aynı lambalar

kibritle oynarken yangın çıkaran sarsak yıllar

bir daha hiç geçit vermeyen veda sözleri

yılların sıradağlarında uzaklaştı bizden

yüreğimizden kopup giden ayrılık trenleri

biliyorum aynı lambaların aydınlattığı yalnızlıkta geçti

aldatılmış duygulardan ayrı ayrı geçerek vardığımız korunaklı siperler

senin içini ürperten geceleri ben duymadım mı içimde?

hayat herşeyi alır sanırken

oyunlarımızı ıslatan yağmurlarda kaldı

bir bizim icat ettiğimiz saatler

ilk öğrenilen yalnızlık aslında geç keşfedilir

dalgın resimlerin derinleştirdiği mazi

gün gelip bütün zamanları ele geçirdiğinde

anlarsın başkalarına giden bizden çalınmış günler

ne zamandır buradayım

gel öp beni

neredeysen ve nasılsan önemi yok gel öp beni

suyunu,uykunu,azığını uzun tut gel öp beni

birbirimizi bağışlayacak,birbirimize yeni sözcükler bulacak,

ölmeden önce yeniden görüşüp konuşacak yaşa gelmedik mi?

ikinci ufkun saatindeyiz şimdi

gözlerim trenlerde,gel öp beni.

m.m