insan kendi kırılganlığının sınırlarını biliyor ama tarif edip sınır çizemiyor işte.senin için basit sıradan olan şeylerin benim için kıyıcılığını hani kelimeyle sınırlamaya kalksam ,hangi cümleye sığdırmak istesem olmuyor.o yüzden ben duvarlarımı gösterdiğimde ,seni kırıyorum, senden saklıyorum sanıyorsun ,oysa ben sadece avuçlarım daha az kanasın diye çabalıyorum,kendi içimde.
