leyla

günlerden bir özge gün müdür

yaprak dökümü müdür gizemli neylerin

dağlar leyla albenisiyle mi donanmıştır

bulutların doluktuğu

bunlar sözcük müdür yoksa tuz ırmağı mı

roma'ya yakınılan ben miyim

bir gün

hergün gelen meleğin gelmeyeceğini

bilen ben miyim

ilenen leyla mıdır leyla mıdır

(kötürüm bir yel eser ıraklardan

üçgenlerin eşliğinde

unutulur olay özellikleri

şems'in öğütleri erir ufukta

doğuda batar güneş)

kötürüm bir yel eser ıraklardan

çağlar alınyazımı tartışır

karanlığı tırmalar karanlık bilgeler

evren bir savaş alanıdır

aşkı eline dolayan bir dize yürür üstüme

bir kent mecnunu keser yollarımı

leylayı sorar

(ölüm şarkısını çalar gizemli neyler

düşer -bu bir ölüm düşüşüdür- çılgın hüseyniler

bağlanır bir aksak hicazda şevki bey'in kolları

doğuda batar güneş)

leyla bir özge can mıdır

can içinde can mıdır

bir adam anlattılar leylayı avuçlarında gizliyormuş

bir adam koynunda taşıyormuş onu

onları kıskanmak mıdır leylaya giden yol

ağlasak bağışlar mı

nasıl ölünür uğrunda

söz verilmiş ülkede yabancı

ağlamayan gezgini düşündüm

nil'i gözleriyle içen bir bilge gibi

sara gülümsüyor

yargıç yok taşı kim atacak

leyla bilmez mi gerekli olduğunu

şu anda

ben ibrahim ve sara

leyla bilmez mi

 

i.ç

biraz senle biraz kendimle

aşk

"aniden. birdenbire, beklenmedik olandan...

beklemeyene: dilegelen bir dünya.

vahiy gibi, en çok ona benziyor.

baharın karnını öptüğüm rüya.

o yüzden 'ayak'landım, yukarı ağdım.

sana vardığımda ağlamam bundan...

adını andığımda sıcak akıyor bütün nehirler

dünyayı dolduran sözü olduran o.

ve ben ne desem şimdi, benden değiller.

hâlâ soruyor musun bana, aşk ne demek:

o en 'bir' ve 'tam' olana yürümek.

durup durup geçmesin içinden ağlamak

dur, neden ağlıyorsun ca'nım,

yetmez mi ikimize bir sağanak..."

b.k

konuşamıyorum

(tıklayın)

akşam ve sen ve ben

ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle

onun tomurcuğu arasında bir yerde;

öylece durur muyduk, ikimiz gibi?

dâima birlikte olurduk hüzünlerde...

anımsar mısın, yaz günü, bir bahçeyle

gizledikti kendimizi birbirimizden;

sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben:

akşamlar derlerdik her ikimizden...

üşürüz, çünkü uzağız şimdi o yazdan;

ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey!

kimbilir ne anlama geliyor artık,

şu eskiden “hüzün” dediğimiz şey?

h.y

değirmenler  

(tıklayın)

ölüm bir aşirettir doğuda

ayışığı gülden hoyrat

gölleri güzelden talandır

ve asi, durak bilmez ağıtlarıyla

uçsuz bucaksız turnalarını

kat kat gurbete dürmüş evvelbaharla

sevdası göçer olandır

ve bu nasıl bir serencâmdır

satılır umudu beye

hasreti bir meta gibi

ve alınandır

ve tuzdan, bozkırdan ninnilerini

bir çığlık gibi mengeneden mengeneye

sokup çürüten rüzgârdır

türküsü ki eşkiyaya geniş

ve bir kekliğe dardır

ovası çelen bakışlı

ve bir fişekliğe dizilmiş

gibi omzu kuş nakışlı ağaçlarıyla

acıya pusu kurandır

ölüm bir aşirettir doğuda

h.y