naz

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

yazıtı çalınmış çeşmelerin başından

gümüş yüzüklü parmaklarından anadolu'nun

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

koyup başımı sise yemyeşil uykular uyudum kaçkarlar'da

uçan kemençeler gördüm düşümde ve tombul memeli kızlar

sinop'ta yüzme bilmeyen yavru tekneler yapıyordu

hünerli elleriyle doğan usta

amasra denizden yatağına uzanmıştı

saçlarını dağıtmış bir prenses gibi

ordu yaylalarında ateşböcekleri yağdı bir gece üstüme

sandım ki çocuğum, bahçemize inmiş yine yıldızlar

dağılmamış çaydanlığın buharı

üzmemiş annemi babam

göynük'te bir sokağa vermişler adımı, soyadımı unutmuşlar

kimse tanımadı orda yürürken bu yüzden beni

olsun, dedim içimde gezinen bahara

olsun, saat kulesi arkadaşım ya, yeter bana

bütün o yollardan tek başıma geçtim Naz

beyaz bir selçuklu atının sırtında girdim saruhan'a

dönerken semazenlerle mavi bir kelebek olup uçtum

öldürdü beni taşlarda yankılanan neyin sesi

koza han'a baharat indiren develerden

ipek yolu'nun haritasını istiyordu ipekböcekleri

oysa bilmiyordu, bilmiyordu kimse gelip gittiği yeri

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

beyaz bir urartu aslanı gibi karşıma çıktı kar altında van

şeker olup düştüm bir bayram sabahı

çataklı çocukların buz tutmuş avuçlarına

ağrı dağı'nı başı bulutsuz gördüm ki kışın

diz çöküp af diledim tırmandığım bütün dağlardan

doğu bayazıt'ta kardanadam yapıyordu bir kız

babasına benzemediğini bile bile

hakkari yolunda tilma'nın ellerini kesiyorlardı

hoşap kalesi'nin benzerini yapmaması için

bilmiyordu barbarlar

sonsuz kökleri vardır

yaratan ellerin

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

hasankeyf'ten tutsak bir kartal gibi baktım dicle'ye

harran'da samanyolunu sırt çantama doldururken

yıldızların şiir okuduklarını duydum

ve ağladım huğların arasında

uzaklarda kavalını gömen bir çoban

silahını gömen bir dağlı

sevdiğini gömen bir kadın

gaziantepli sedef kakma ustaları

alleben'in sularına bırakıyorlardı

yaptıkları küçük sandıkları

içlerinde ben

sen

nerdeysen

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

son cırcırböceğini dinledim fethiye'de

kayalıklardan bakarken kelebekler vadisi'ne

bağırdım avazım çıktığı kadar:

'yaşasın akdeniz! yaşasın likya!'

iztuzu'nda burnunu öptüğüm deniz kaplumbağası

'aşk bir kumdur' dedi bana,

'sıcacık bir kum, denize bakarken güneşi unuttuğun'

bütün o yollardan tek başıma geçtim naz

yanımda

bana yazdığın

ve açmaya cesaret edemediğim mektupla

dilerim ki bir rüzgâr gibi geç dünyadan

bir rüzgâr gibi

bütün aşk mektuplarını birer birer açan

 

a.a

her şey sen olsun şu dünyada ve olmasın sen olmayan dünya da.

sevgili!..


aşkın şiirini yazmak isterdim sana; sana aşkı şiir ile yazmak isterdim... aşkı seninle tanımlamak ister, aşkı sende tanımak isterdim. ay ikiye bölündüğünde yanında olmak, uhud’da dişini avcuma almak isterdim.

sevgili!..

şimdi senden uzakta, aşk şudur diyebilsem eğer, son defa kendimi ve ilk defa okuyucumu kandırmış olacağım. bildim dediğim bir aldanıştır çünki o, duydum dediğim bir yanlıştır. şimdi ayın, şın ve kaf’ları çıkardılar elif belerden de sensizliğin mektebinde bir sabra mıhladılar bizi elif’lerle he’lerden. sensizlikte hasretin hüzzamlarını öğrendik kucak kucak, ve aşkın nihavent saltanatını arar olduk köşe bucak. bildiğimizi sandıkça yandık da yolunda, yolunda yandığımızı sandıkça bildik sonunda. aşkın gerçeği değildi bildiğimiz, ama aşkın ateşiydi yandığımız. artık şüphedeyiz, canları yâre ulaştıran bir sel miydi aşk, şekeri güzele sunup ağuyu kalbe bulaştıran bir el miydi!.. sana varacak yolların çilesi miydi; tutkular ötesi tutkunun zirvesi, hasretle yanışların sesi miydi!..

galiba varlığın çekim alanına giren en ulvi acıydı aşk; ve maddeyi mânâya veren en cömert sancıydı. ruhların çeşitli varlıklar arasında bölüştürülen süsüydü belki; belki ötelere yazgılı yitirişlerin türküsüydü. kalp kalbe konan kelebek kanatlarında renk; kudümlerde düşünüp neylerde ağlayan âhenkti aşk. şarkın bütün şiir macerasıydı, belki yesribli sevgililer için tutulan bir anadolu yasıydı. yağmur yağmur belaya başını tutmaklar ve ateş ateş denizlere kendini atmaklardı. mansûr’u dâra takan da, halil’i oda yakan da oydu, ve oydu eyyub’u derde bırakan da. tuz kadar mübarek, ekmekçe aziz idi; toprakleyin bereket, su gibi temiz idi.

aşk iğnesiyle dikilince bir dikiş, kıyamete kadar sökülmez imiş. aşk ile insan elbet güneşe benzer; ve aşksız gönül misâl–i taşa benzer. hayatı aşka bölünce hayat çoğalır; bütün hayatları toplasan geriye aşk kalır. gelip kemiğe dayanınca dünya, hayata atılan kemend olur; göz kapaklarından vurulunca kasırgalar, annelerce deprem, babalarca bend olur. aşksız bahar dallarını kuru bir ayaz boğar, aşksız rahmini yargılayan bebekler nâgehan doğar. mahrem düşüncelerle perdelenen odalarda ya ezel ya ebet olur; aşk kayıp giderse dünyadan ebet kıyamet olur; sevgisizlik gelir, dünya cehennem olur.

aşk gelince burukluğun şiirinde hüzün dokur heceler; ve azarlanmış kalpleri ısırır tam yarısında geceler. saban onunla sürerse toprağı koşarak, ancak o vakit yeşerir taze bir başak. atların nallarından yıldırımlar masallara dökülür, ve yollanamayan mektuplarda nice kalpler sökülür. kayan yıldızlar gibi büzülür elem dehlizlerine diller, ve melal süzülür gibi melek kanatlarında döker yapraklarını güller. kaderin dehşetini yakan şamdanlar özge pervanelere tesellikâr düşer, şefkatli bir ekmek kırıntısıdır kurutulmuş buselere yâr düşer.

sevgili!..

kapına geldik; aşkı öğret bize; ve aşkını ver yüreklerimize.

bir nihânîce gamzene gamzede âşıkların adına... hani uykuya dalınca kenti, ve yalnız başına kalınca kendi... hani yalnız gecelerde konuşmadan kalınca dilleri, ve hâl üzre gönüller anlar olunca bütün dilleri... vicdan sesinden bîzâr kürek mahkumlarınca, hani âşıkların hasreti özlemle karınca... hani gurbetin ucunda gönlüme gömen de seni, hani seni gurbet gurbet gönlüme gömende... güneş ve ay nurunu aşkından alırken; güneşin ışığı aya vurur gibi âşıkı aydınlatırken... gel ey sevgili bir huzmecik bahş eyle âsî ve aciz üftadene, ve umut ver peykin olmaya teşne kem zerrene. aşkları unutan bendene aşkını unutturma!..


her şey sen olsun şu dünyada
ve olmasın sen olmayan dünya da.

i.p