toka

kimse yok ve bir yıldız durur ,

öz öze

can cana;

soluk soluğa

alevlenen düşten düşlenen aleve

e.c

onun için

yukarı doğru düşüyorum,dönen başımla birlikte yukarı doğru ,ellerimi tuttuğun zaman birlikte düşeceğiz.yukardan bakacağız şiddetin ve nefretin kol gezdiği ,hırsın kör ettiği ,logosun çıldırdığı- abartıldığı bu çöle… büyüyen ve her şeyi yutmaya çalışan,her şeyi kendine dönüştürmek isteyen,un ufak eden,biriktiren,ad koyan,tanımlayan,bencil ve kendini beğenmiş bir çöl burası.  seni ve beni un ufak etmek istiyor. gündüzün kavuruculuğuna ve gecenin yalnızlığına ne kadar dayanabileceğiz,ne kadar direnebilecek bakışlarımızla açan çiçekler.yalnızca senin ve benim gördüğümüz,konuştukça solan çiçekler… sustuğumuzda büyüyorlar,gözlerinle gözlerim karşılaştığında yeşeriyor yaprakları.

j.c

rüzgara yakarı

mutsuz göğün yakıcı soluğu rüzgar

kat erimiş kararımızı kendine
ve uzak tut güçsüzlüğünü bizden!

hatırlar mıyız eskil bir kapı üstündeki
gökkuşağını?
görmüş müydük? ne zamandı?
daha ılık zamanlardı sanki,
sözün daha biz olduğu,bizim biz.

yıkım tehditinde bir el bekleniyor rüzgardan
alsın bizim değişmez bedenimizi kendine
ve başkalarının değişmez ruhunu sürüklesin!

bilinmez yok mu edilir ölümcül ova
bir tür egemen olmadığımız?kaç türlüydü?
düzlüğü boğucuydu sanki; hiç sözsüz
bizimse biz gibi yöresinde hiç duramadığımız

oyunsa gök ve rüzgar
mutsuzluğu göğün, şiddeti rüzgarın,
kim ekler kendine uçtu uçacak düşüncemizi
ne yakın kılar gücünü bize aydınlanabilir
gecenin?

bizim söz, sözün biz olduğu!

n.m