24 Ekim 2009 Cumartesi

mektup



işte yine günün belini kırıyor akşam

ve sen kırlara benzersin günün bu saati


çıkarmamışsan çiçekli elbiseni.



I


hatırla ve sıkı tut:


korkardın küçükken


serçe parmağın uçacak diye elinden.


diğer çocuklara benzerdim bense


benzemesi gibi, bir çinlinin diğerine.



II



şaşkınım, şehir açmıyor beni


ve namım yürümüyor burada


çünkü tuhaf burada her şey;


denizi sel basıyor hayret hayret


şehir sığmıyor taksiye


ve terör estiriyor rüzgar


kaldırıyor dağın eteklerini bile.


ve burada sensiz bahar


hem yatalak hem öpmeden geçiyor


bir jeton


yanağıma getiriyor da yanağını


kokunu rüzgara salsan


bana getirmiyor.



III


yoksun ya


güvercin avlıyor avluda kedi


kızlar gülüşüyor bahçede


gül üşüyor –gül üşür-


yoksun ya, bezden anne


yapıyor öksüz


öpmek için kendisine.



i.t