15 Eylül 2011 Perşembe

rüzgarla şişip boşalan o yüzü görmeye gitmiştik/pırlanta yüreğini evde bırak demiştim sana...



bir şey olacak biliyorum ama ne.


antartika’da söylenebilirdi belki.

söylenebilecek tek şey kendimizi unutmanın

mümkün olduğudur. kim görüyor buz denizlerinin

metal ışığını? kimse. buzu görmüyoruz çünkü.

buz görünmeden once buzlu yerlerden ufka

akseden ışığı hissediyoruz yalnızca.

birşey olacak biliyorum ama ne.

daha az parçalanmış bir dünyada söylenebilirdi belki.

l.m