...kimbilir sevgili dostum, sen de o kuzey ülkesinin sokaklarında bulursun kendinin kayıp bir parçasını, içimizden ölürcesine dilediğimiz, elimizde çiçek açmış sardunya olur. hayat birazda bu değil mi, unutmak ve hatırlamak. annelerimizin bizi hayata salarken olduğumuz şekli bulma çabamız. sanki üstümüzden hiç rüzgar geçmemiş, sanki hiç fırtına yememiş, hiç dalgalarla eksilmemişiz gibi değil, böylesinin imkansızlığını bilip, eksilip de tamamlanmayı başarmışız gibi.
yirmibeş haziran,
balkonda bir mum,
bekliyor rüzgarın kendisini söndürmesini...
