23 Temmuz 2009 Perşembe

an

şimdi, şu an ,yaşadığımı yaşamış,duyguları kırılmış birileri yok mu? var, değil mi,öyleyse neden"yapılmışı var deyip" yeni bir sahne alamıyoruz hayatımıza.illa kendi acılarımızı oluşturmamız için bu ısrar neden. üstelik şu an yaşadığım şeyin daha önce de yaşanmış benden sonrada yaşanacak olması ne kadar sıradan,hani ben herkesten farklıydım.
bana yalanlardan bahsetme!
remember, remember, never forget
all of your life has all been a test
you will find a gate that's open
even though your spirit's broken
.

2 yorum:

teletabi dedi ki...

sahne senin istanbul sloganı geldi aklıma. şöyle ki, o vakte kadar bir çok şehir benzer organizasyonlar yapmış ve ilgi görmüştür ama istanbul için ilktir. istanbul için safi heyecandır, yıllarca pariste gördüğü şeyde, artık paris in yerinde kendinin olmasıdır. aynı organizasyondur belki ama kendinindir, istanbul a aittir. yarın da istanbul yerine belki de atıyorum varşova, o heyecanın peşinden koşacak organizasyonu bir seferlik de olsa düzenleyebilmek için..durum şu ki, organizasyon baki kalacaktır..şehirler değişsse de. ve o öyle bir organizasyondur ki tüm şehirler yarışır onu bir kere kendi bünyesinde yaşatabilmek için..
kötü metafor mu oldu :(

Adsız dedi ki...

hamdım..
piştim..
yandım..
...

biliriz ama yanmadan öğrenemeyiz..
öğreniriz ama acı çekeriz..
acı çekeriz ve büyürüz..

hayat= deneyimler,acılar birleşkesi..Mutluluk çabuk unutulur, acı(aşk) asla..

(...)