(ve çaresizliğin en belirgin şekli,elini uzatıyorsun,ben tutuyorum,sessizce)
sana geldiğimde
kanatlarını,
siyah taşlarla örülmüş
o ıssız şehrin üzerinde açacak,
bulduğum bir ağacın dallarına tüneyecek
ve acıyla bağıracaktım.
her kadın kendi ağacını tanır.
uçtum o gece.
karanlığın girmeye korktuğu şehri geçtim.
gölge olmayınca ruh yalnızdı.
uludum
bejan matur
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder