Birgün deseler ki,tarihte bir yer seç kendine,gene sen ama istediğin yerde, deseler ben, Nizarın karşı evine taşınırdım ve ondan beş yıl sonra doğardım,büyüdüğümü görsün ve bana yazsın şiirlerini diye.şarkılar söyle kulağıma.dünyanın yaradılışından bu yana
alnımın değeceği bir yurt arıyordum
önce duvarlara yazan beni ve sonra silen yeniden
bir kadın saçıydı özlemiyle tutuştuğum
güneşin ötesine taşıyan bedenimi...
ve bir kadın dudağından savuran aşağıya
çekilmiş altın tozuna çeviren.
hayatımın ışığı, yelpazem
fenerim.
meyve bahçelerimin ilanısın sen.
portakal esanslarıyla bir köprü kur üstüme
ve fildişi bir tarak gibi
yerleştir saçlarının karanlık delhizlerine.
sonra unut beni.bir su damlasıyım salt.
iki anlamlı.
ekim ayının defterinde kalmışım.
aşkın parçalıyor beni
çiftesiyle kafkaslardan savuran bir vahşi at gibi
ve gargara yapıyor gözlerimin yaşıyla.
deliliğimin en tatlı nöbetleri ey,
daha fazla öfke ekle bana, daha fazla.
senin aşkına özgür bıraktım kadınımı
senin aşkına inkar ettim kendimi
ve senin aşkına kestim bileklerimi."
n~k
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder