karanlık

Dünü defterime not aldım,daha kötü günlerimde olmuştu ,dün de
korkunçtu.Akşam rüzgar çıktığında saat yediye geliyordu,evren
istediğim hiçbirşeyi vermezken rüzgarı da ,çisiltili yağmuru da
esirgemedi.Diğer istediklerimin vakti gelmemiş olmalı.Herşeyin
vaktiyle geldiğine çokça inananlardanım.Çok uzun saat dışarıda
kaldım,sahilde.Böyle anlarda yanınızda en az bir insan
bulundurunuz,olmadı annenize haber veriniz ki,sizi eve dönmeye
teşvik etsinler.Yoksa benim gibi ucu tutulmamış bir zamanda asılı
kalabilirsiniz.İlk önce anlamadım ne kadar üşüdüğümü,çünkü yüzüm
de parmaklarım kadar soğuktu,yanıma gelen küçük tekir olmasa eve
dönmeyi asla düşünmeyecektim. Utanmazca gelip kucağıma
oturdu,yaşamımıza habersiz girenler gibi,

kendisinden çekinip ağlamayı bıraktım.Sonra garip bir
mırıltıyla ,kendisini çağıran sese,söylene söylene
gitti.Kendisini takip etmek için doğruldum.Adada ki,ışıklar
kararınca ,kendi karanlığımı farkettim,nereye gitsem benle olan
karanlığımı,herkesten daha sadık,herkesten çok içimde,bazen
herşeyi görmeme engel olan karanlık.

İçimi çekip,baktım.Hadi eve gidelim dedim!