16 Mayıs 2009 Cumartesi

lied (du nur, du)


bir tek sensin, sen

geceleri ağlayarak

yattığımı söyleyemediğim sen,

özü beni bir beşik kadar yoran.

benim yüzümden uyumadığını

bana söylemeyen sen:

bu hasreti gidermezsek

nice olur halimiz?

sevenlere bir baksana,

itiraf etmeye başlar başlamaz

nasıl da yalan söylerler.

sensin yalnızlığımın tek sebebi.

tek seni karıştırabilirim.

bir süre sensin o,

sonra yine uğultuya da iz bırakmayan bir koku.

ah, kaybettim hepsini kollarımda,

bir tek sensin,

sen,

tekrar tekrar doğan:

sana hiç bir zaman sarılamadığımdan,

vazgeçemiyorum senden.
r.

4 yorum:

münzevî dedi ki...

sen bana dokunuyorsun.. hem de çok fena dokunuyorsun.. Göz yaşımda vebalin var..

Zeugma dedi ki...

ÇOK GÜZEL...
ÇOK ETKİLEYİCİ..
KİM TERCÜME ETTİ BUNU ALMANCADAN? SEN Mİ ? :)
TEŞEKKÜR EDERİM..

Unknown dedi ki...

"sen" elimde kalan küllerinden yeniden, yeniden doğan..

y. dedi ki...

.münzevi olur mu öyle şey...
hani kırmaktansa kırılmak ,ağlatmaktansa yerine ağlamak isterim.

.zeugma,çevirmek bile bir kabiliyet ve ben o kadar yetenekli olmayabilirim.ama bir süredir aklımda olan bir şiirdi,hani birden gelen.

.hayatın ortasında,elimizde kül olması için bile yaşanmışlık gerekir ama düşler de kurtarır belki bizi.