1 Haziran 2009 Pazartesi

an

kaç yıl sonra babam ,saçlarımın başladığı yerden öptü alnımı,konuşmasız,gözlerimi kapatıp an'ın uzunluğuna hayret ettim,birden kendimi seneler öncesinde beni bıraktığı bir kapıda buldum,
yaş onyedi.
sonrasında aklıma bir şiir geldi,nerde okuduğumu hiç hatırlamadığım ve arama yapmaya üşendiğim,o yüzden şairi sonra yazacağım.

hayat,dört şeyle kaimdir, derdi babam
su ve ateş ve toprak ve rüzgar.
ona kendimi sonradan ben ekledim
pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu
ham yüreğin pütürlerini geçtim
gövdemi alemlere zerk ederek
varoldum kayrasıyla varedenin
eşref-i mahlukat nedir, bildim.

2 yorum:

gölge dedi ki...

Hemen yardım edeyim sana sevgili kardeşim. Amentü/İsmet Özel

y. dedi ki...

hayatlarımız neden bizim değil demiştin,şimdi bu gün,şu an cevabı tamamen biliyorum.

p.s-google aramasından nefret eden biri olarak teşekkür ediyorum.