"ermiş"

almitra konuştu,

“bize sevgiden bahset”

ve o müthiş sesiyle konuştu,

sevgi sizi çağırınca onu takip edin,

yolları sarp ve dik olsa da

ve kanatları açıldığında bırakın kendinizi

telekleri arasında saklı kılıç, sizi yaralasa da

ve sizinle konuştuğunda ona inanın

kuzey rüzgarının bir bahçeyi harap edişi gibi,

sesi tüm hayallerinizi darmadağan etse de

çünkü sevgi sizi yücelttiği gibi, çarmıha da gerer

sizi büyüttüğü ölçüde, budayabilir de

en yükseklere uzanıp, güneşle titreşen en hassas dallarınızı okşasa da,

köklerinize de inecek ve onları saracaktır, toprağa tutunmaya çalıştıklarında

mısır biçen dişliler gibi sizi kendine çeker, çıplak bırakana kadar döver, harmanlar;

kabuklarınızı, çöplerinizi ayıklar, eler

bembeyaz olana kadar öğütür sizi; esnekleşene kadar yoğurur;

ve tanrı’nın ilahi sofrasına ekmek olasınız diye, sizi kendi kutsal ateşine savurur

sevgi bütün bunları, kalbinizin sırlarını bulasınız diye yapar

ve bu biliş, hayatın kalbinin bir cüzzünü yaratır

ancak korkunun kıskacında, salt sevginin huzurunu ve hazzını ararsınız.

o zaman örtün çıplaklığınızı, ve sevginin harman yerine adım atın

adım atın, kahkahaların tümünün olmadığı,

sadece gülebileceğiniz mevsimsiz dünyaya,

ve ağlayın ama tüm gözyaşlarınızla değil

sevgi hiçbirşey sunmaz, sadece kendisini

hiçbirşey kabul etmez kendinde olandan gayrı

sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de

çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir tümüyle

sevdiğinizde “tanrı benim kalbimde” yerine,

şöyle diyin,

“ben kalbindeyim tanrı’nın”

ve sanmayın yön verebilirsiniz sevginin akışına,

çünkü sevgi, yolunu kendi çizer, sizi değer bulduğunda

sevgi birşey istemez tamamlanmaktan başka

fakat seviyorsanız ve ihtiyaçların arzuları varsa,

bırakın bunlar sizinde arzularınız olsun

erimek ve akmak, geceye şarkılar sunan bir dere misali

şefkatin fazlasının verdiği acıyı bilip,

kendi sevgi anlayışınla yaralanmak,

ve kanamak, yine de istek ve çoşkuyla

şafak vakti kanatlanmış bir gönülle uyanmak,

ve bir sevgi gününe daha teşekkürle uzanmak

sessizce çekilmek öğle vakti, sevginin vecdini duymak,

akşamın çöküşüyle de eve huzurla dönmek

ve uyumak kalbinde sevgiliye bir dua,

ve dudaklarında bir şükür şarkısıyla...

h.c