30 Temmuz 2009 Perşembe

...

tanrım!

zindan duvarları

sallandı sanki birden.

başımın üstünde gök

bir tolga oldu yakan çelikten.

kendi acımı unuttum

acı içindeyken.

yalnız ben biliyordum hangi uğursuz düşüncenin

hız verdiğini yürüyüşüne.

neden gün ışığına bakarken

böylesine bezginlik vardı gözlerinde?

adam öldürmüştü sevdiği şeyi

ölmeliydi kendisi de.

ama bilin ki hepiniz

herkes öldürür sevdiği şeyi.

kimi bir acı bakışla,

kimi fısıldayarak sevgi sözlerini.

o gün öyle habersiz, öyle sessiz

korkak öperek öldürür

yüreklisi kılıçla, kırpmadan gözlerini


o.

3 yorum:

cache dedi ki...

sadece kelebeği avuçlarının arasına alıp öpmek istemiştir belki de.. Ne acı.. bazen insan hayattaki en sevdiği hatta tyek sevdiği şeyi bile öldürebiliyor.. Ve cehenneme giden taşlar kimi zaman iyi niyet taşlarıyla döşenmiş oluyor..

beenmaya dedi ki...

korkak öperek öldürür
yüreklisi kılıçla, kırpmadan gözlerini
gerçeğin en keskin yanıyla kanatarak hem de...

sufi dedi ki...

sevdiceğinin eliyle ölmek bile güzeldir sevene.