düşünürken ,tam da içindeyken beynimin kıvrımlarının ,durdum.an ,sonsuzluk gibi uzuyordu.perdenin aralığından güneş yüzümün yarısına vuruyor,gözlerimi kamaştırıyordu.haylaz bir oyuncuydu hayat,oyunun kuralarına hiç uymuyordu. ben kah mutlulukla ,kah elemle oynuyordum.stabil kalmak istiyordum ama mutluluk, mutsuz olunmadan anlaşılamayan bişeydi belkide.yine de tanrı yorulacağımızı,pes edeceğimizi hiç mi sezememişti,hiç mi yaratırken aciz yanlarımızın bizi değersiz,bizi çaresiz hissettireceğini hesaplayamamıştı.
yanlış hesap tanrım,bak dönülmüyorda geriye.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
dönülüyor y., ama biraz zaman gerek inan...
.ah be evren,bence bu tanrı hiç duymuyor beni. ama zaman diyorsan ,öyledir elbet.
Yorum Gönder