21 Temmuz 2009 Salı

not

.
saf bir ayna olarak senin önünde durduğumda,
uzun süre içime baktın
ve kendi yansımanı gördün.
sonra bana ,"seni seviyorum"dedin.
oysa sen, benim içimdeki kendini sevdin.
h.c

4 yorum:

Evren dedi ki...

3-4 yıl önceydi... bu sözleri okumamıştım ama yaşamıştım...
karşımda duruyordu, ben seni sevdim diyordu, ben sustum uzunca ve ekledim: Sen beni hiç sevmedin, sen sadece benim senin sevmemi sevdin...

Sade dedi ki...

Nereden buluyorsun bunları kütüphane gibisin maşallah! Son iki post gerçekten etkileyici. Hayran kaldım...

efsa dedi ki...

bence her insan karşısındakinde eksik kalan parçalarını gördüğü için onunla olmak istiyor.

y. dedi ki...

.evren,belkide yakıcı bir aşkın kendisini ,o aşkı duyan yürekten daha çok seviyoruzdur.

.sade,teşekkür ederim,okuyorum bu arada ,işin sırrı okumakta.

.efsa,puzzle gibi bütünlenmek için ,eksikleri tamamlamak gerek ,öyle değil mi?