güzü inciten yara

suların inceldiği yaz günleriydi…

atlar büyürdü göğsünde

hız gibi duran şeyler vardı

akşamları eve dönüyordu gün.

gitmek yürürdü!..

nasıl yeşildi evler nasıl beyaz

inerdi gökten ay

oyun bilmediğimden olsa

trenler varmış

giden akşamlar gibi…

yeni bir yaz derdim

bulutlarda kuğu

yakardı kanatlarını…

gittiğin yerde yokluk

tenhada aşk

susardı…

kaldıkça güzü inciten yara büyür!..

memeler taşardı taşlıktan kekeme

bir kadın kendine

durmadan nasıl bakardı

akardı kokusu göğün

bölünürdü zaman

böylece ölürdü

tenha…

üstüne yıkılırdı güzelliğin

kaldığın aynada

göz sığmaz çünkü

durulur rüya

kayıklar bulurdum tarlada

içinde uyurdu zaman…

d.e