14 Eylül 2009 Pazartesi

güne not



insan kendi kırılganlığının sınırlarını biliyor ama tarif edip sınır çizemiyor işte.senin için basit sıradan olan şeylerin benim için kıyıcılığını hani kelimeyle sınırlamaya kalksam ,hangi cümleye sığdırmak istesem olmuyor.o yüzden ben duvarlarımı gösterdiğimde ,seni kırıyorum, senden saklıyorum sanıyorsun ,oysa ben sadece avuçlarım daha az kanasın diye çabalıyorum,kendi içimde.

3 yorum:

Evren dedi ki...

bu gece tam da dediğin kelimeyi arıyorum y.; kelimeyi bulmadan da cümle kurmak olmuyor maalesef...
"buğdaydı duygularım" belki bir derece karşılıyor... avuçlarımı kanatmıyorum belki ama galiba yüreğim bir mengenede...

maça kızı dedi ki...

nedir bu kırılmak istemezken daha çok kanamak için uğraşımız...

cache dedi ki...

bende öyle daha az kırılmak istiyorum artık..
gelmelerden.. sonra unutup gitmelerden yoruldum.. sitemimdir..