homo homini lupus

kadir gecesi,kandil
hani hepimizi buluşturan ,inananı inamayanı murada çağıran kandil...
komşusu açken ,tok yatamayanlar eskide kaldı,kendi evladını bırakıyor el kapısına insanlar da dönüp bakmıyor.yolda düşmeye görün ,kimse elinizi tutmuyor.korkar olduk insan oluşumuzdan,geceleri kapımıza taktığımız kilitlere güvenemez olduk.yolda birbirimize selam vermeden yürür olduk.kötüydü,dayanılmazdı,zamanla alıştık unuttuk.en kötü günler anma günlerinde hatırlanan günlere dönüştü,o günler dövündük,ertesi gün güldük ,hayat dedik.ateş hep düştüğü yeri yaktı,bizim için ana haber olarak kaldı.
en son,az ötede birilerinin anası,babası,kardeşi,evladı çamur ve su deryasına kapılmış,ölmüş bedenlerinin üstünde çarşafla ambulans beklerken ,üç parça mal için kavga ettik ve insanlığımızdan vazgeçtik.

rabbim,
sana sığındık,bağışla hepimizi...