ağaç anlatabilir kendini yağmura,
hiç değilse fısıldayabilir - bunu biliyorum
kuş nasıl tarif edecek, konsa yeryüzünde av,
uçsa bir ömür boyunca vebal.
ve kimim ben, düşe kalka dolaşan
yorgun ruh, dolaşık gönül, som gurur?
ve kim, beni omzumdan öpüp o siyah
yolculuğa çağırır?
b.k
3 yorum:
Omzumdan öpüp... Birhan Keskin'in tüm şiirlerinde böyle harika insanın içine işleyen detaylar geziniyor.
ağaç anlatabilir kendini yağmura, bilirim ben de sana. hani demişsin ya bana, niye deme ama dönsen keşke geriye diye derim ki ben de sana, ben döndüm zaten sana bir kaç şiir önce, derin gürültüsüzlüğün ortasında bakma sen adıma, kısa bir roman olur hayatım uzun bir hikaye aslında.
öperim yanaklarından, severim kalemini ve yüreğini, en az seçkilerin kadar...
elif'cim, bazen ufacık bir cümlenin bizi sürüklediği sular, üstelik omuzlarımızı önce parmak uçları tanır, sevgiyle.
novella, öyle muzip bilmece gibi... kucaklarım seni.
Yorum Gönder