6 Aralık 2009 Pazar

alev, konuşma



okurum bir şiirde:
konuşmak kutsaldır.
ama konuşmaz tanrılar
yaratır ve yıkarlar dünyaları
insanlar konuşurken.
onlar, sözsüz
oynar en tehlikeli oyunları.

tin iner,
ve gevşetir dilleri
ama söz çıkmaz:
konuştuğu alevdir. dil yakılınca
bir tanrı tarafından
bir öngörü olur
alevden ve bir kule
dumandan ve çöküşü
yanmış hecelerin:
anlamı kalmayan kül.

insanın sözü
ölümün kızı.
konuşuruz çünkü
ölümlüyüz: sözler
im değildir, yıldır.
söylediklerini söyleyerek
söylediğimiz sözler
zamanı söyler: Bizi adlandırırlar.
biz zamanın adlarıyız.

suskundur, ölüler de
ama söylerler sözleri
yaşayanların söylediği.
dil evidir herşeyin
ve açacak gibi durur
uçurumun kıyısında.

konuşmak insana özgü.


o.p

5 yorum:

deep dedi ki...

suskundur, ölüler de
ama söylerler sözleri
yaşayanların söylediği.
dil evidir herşeyin
ve açacak gibi durur
uçurumun kıyısında.

söylediler,söylüyoruz ,söyleyecekler....
her söz birini iter uçurumdan aşağı ama söyleyen düşeninn ardından nekadar hayıflanır ,orası bilinmez...
sevgiler

y. dedi ki...

o zaman keşke hep susarak anlaşabilsek, dahası anlayabilsek suskunluğun dilini,yada hiç yanlış anlaşılmasak sözcüklerimizle...

Dalgaları Aşmak dedi ki...

söyledikleri ve imegelemeleri müthiş.

"dumandan ve çöküşü
yanmış hecelerin:
anlamı kalmayan kül."

çok güzeldi

sevgiyle...

umursamaz dedi ki...

sussak da sadece hissettiklerimiz anlassa..

y. dedi ki...

. belkide yansak da, kül olsak da bunun bir kıymeti olması gerektiğinden,anlamını yitirmese keşke, keşke, keşke deyince olsa keşke...