23 Aralık 2009 Çarşamba

fugue V.



bu çocuğu hemen aldırmazsam




'işaretleri bunca sevdiğine göre

ona yorulmadan işaret vermeliyim'.

nasıl yorulmazdı: kapısına götürüp

bağladığı beyaz at, aynı gün içinde

postaya attığı binbir mektup, beklenmedik

gecede beklenen bir güneş olmak -

verdiği her işaret hayatında birikmiş

büyük bir imgeyi söküp atıyordu ondan.

kadın doymuştu oysa bu duygulara.

beklediği işaretler değil işaretlerin

işaret ettiği yere çağrılmaktı.

olmayınca o da yorulmadan işaret

verdi. nasıl yorulsundu ki: adamın

çakmağı bitince onu değiştirdi,

gömleğine sinmiş kokuyu benimsedi,

istedi ve isteklerini onun istediği

kadar göstermeyi öğrendi, kabul etti.

yalnız kaldığında düşünüyordu: 'bu

çocuğu hemen aldırtmazsam, onunla

ölebilirim.' zaman geçiyor ve çocuk

büyümüyordu oysa. neden sonra içinde

kaskatı bir ur olduğunu farketti



ve onu sevdi.



e.b

5 yorum:

deep dedi ki...

zaman geçiyor ve çocuk

büyümüyordu oysa. neden sonra içinde

kaskatı bir ur olduğunu farketti

Nerelere dokunur da ses etmez insanın içi..
sevgilerimle

y. dedi ki...

.deep,bazen öyle bir yerinden yakalar ki, sözcükleri bizi, derin denizin dibinde saçların mercana dolanmış gibi olursun, sıyrılamazsın. bu da o şiirlerden bence.

ESRİK dedi ki...

İçindekinin ur olduğunu farkedip de o uru sevmeyen var mı?

Belki de o ura o kadar alışıyoruz ki, o olmadan yaşamaktan korkumuza seviyoruzdur kimbilir...

y. dedi ki...

.esrik, döndüğüne sevindim. alışmak değil bence, alışmak, korkmak, bence bunlar değil. herşeye rağmen sevmek, salt varlığı için bile olsa sevmek bence. çok mu romantik oldu?

shenem dedi ki...

of bu şiir bni çok etkiledi,arka arkaya okudum 2-3 kez.sonra dışımdan okudum arkadaşa