27 Mart 2010 Cumartesi

bir aşk şiiri "sana"

ne zaman gözlerine baksam
bir okyanusla yıkanıyor kalbim.
nereye gitsem hep sende kalıyorum
yıldızların gökyüzünde kaldığı gibi.

bir yağmur damlasına çizdim
o küçük gölün kıyısında bana verdiğin ilk öpücüğü...
şemsiyenin ucu yırtıyordu bulutları

hiç bitmeyecek birlikte baktığımız yer
saçlarımda uyuyan ay ışığı olacaksın hep
omuzbaşlarımda akan sıcak bir ırmak.

ve hiç silinmeyecek
şafak renkli dudaklarından dökülen
dünyanın en güzel aşk ilanı:
ellerimi yıkamıyorum
ellerinin kokusu çıkmasın diye
ö.m

3 yorum:

Evren dedi ki...

lise sondaydım, yanağımla dudağım arasından ilk öptüğünde beni... günlerce yüzümü yıkamadım, öpücüğü silinmesin diye... ah ahhhh ne platonik bir aşktı benimkisi :)

sufi dedi ki...

Ben de "acaba bebeğim olur mu bu öpücükle?" diye düşünmüştüm.

y. dedi ki...

evren, ben bayılıyorum senin böyle şeyleri müthiş bir cocuksulukla söylemene ama platonik değilmiş öpülmüşsün baksana :)

sufi,ilahi sen, bir şiir vardı mektupla bebek sahibi olmakla ilgili, hatırlarsam sana yazayım.