yüzün

eskimiş bir konsolun

çatlak aynasında durmadan,

bir buluttur mehtabı inatla kovalayan.

bir hüznü yansıtan alnının ortasında,

yüzün müdür acaba yolumu dolaştıran?

acının bu solgun haritasında,

kendime yeni duraklar bulduğum.

ulaştığım ıssız dağ doruklarında

yüzün müdür hep sorular sorduğum,

bakışının titrek aydınlığında?

aslında ne bulunur bir gezginin yanında

kendi yüzünden başka,

hüzünle bileyen direncini.

bir suyun ürpermiş aynasında

apansız gözgöze geldiğim.

ayakları ayaklarıma bitişik

kımıltısız bir gövdeyle rüzgârın sildiği.

bir bulup bir kaybettiğim

yani bir gezginin hep gittiği,

senin yüzün benim yüzüm değil mi?

m.a