kumlu ayak parmaklarımın arasından görüyorum ufuk çizgisini, deniz sıcak, durgun, pazar gününün sakin eşlikçisi. cafedeki çocuğu kendimize benzettiğimizden beri, ne istersek dinleyebiliyoruz. kirpiklerimin arasında ışık oyunları, maviye dönüşüyor ellerim, deniz kokusu diyor ortaçgil, sen kokusu diyorum, derin derin çekerken içimi...
üstelik yarım gün uzakta ankara, sokaklarında uslu kentliyi oynamak için...
(tıklayın&dinleyin)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder