13 Ekim 2010 Çarşamba

güne not


bugün şili de iki kez bahar
iki kez mavi gökyüzü

622 metre
69 gün
33 insan

ve yedi yaşında bir çocuğun gözlerindeki o eşsiz an

y.

8 yorum:

Evren dedi ki...

kader oralarda ölümden uzak çünkü...

Elif Gizem dedi ki...

ne güzel tanımlamışsın...

y. dedi ki...

.evrencim,hakikaten öyle... kaderleri kederleri süpürmek, baharı ilk baharda bırakmaya karar verdi kaderleri.

ah ya elif, unutamıyorum o anı kaç defa gösterdi televizyonlar diyeceksin ama ağır çekim bir versiyon oynuyor kafamda, o çocuğun bakışları. hayat, nasıl bir yerden yaşatıyor kendini.

nil dedi ki...

bizim niye böyle mucizelerimiz olmuyor hiçdiye düşünüyorum, hayat hep bir yerlerde sıkışıp kalıyor...

atesinsesi dedi ki...

benimde azevvel anlar geçiverdi aklımdan. ayrıca uzak üzerine söylediklerinde doğru. vedat türkali etkisi yoğundur bu kitapta.

pardon a.kadir pirhasan etkisi demek istemiştim.

:)

beenmaya dedi ki...

anka kuşu...

y. dedi ki...

bağırsam neye yarar, nasılsa duymazlar.
ben bir kömür ocağının onulmaz göçüğüyüm;
içimde cesetler ve daha ölmemişler var.

diyor metin altıok, mayam.

deeptone dedi ki...

ah tamam. şimdi oldu :)