29 Ekim 2010 Cuma

katmerin övünüşü / yalın - kat'ın güvenisi



ben senin düşündüğünün adıyım.

özüyüm, kendisiyim, ana diliyim.



bütün ikincilikleri sana kalmış görmek..

senin ikincinin ta kendisi bulmak..

yaşamada, sen de varken içinde

sen ne isen ben onun da bekçisiyim.



yaşamada sen yaşarken içinde

senin de deyeceklerini söylemek.

senin gözlerinin önünde, senden önce

çatır çatır birinci öldürülmek.



sana ne sorarlarsa sorsunlar

diyeceğin, beni gösterip, sen demek.



yalın çiçek, yeter seni sevdiğim,

sana gülümsemek.

sensiz de, seninle de büyümek.

öksürme, ben türümüzün güzel denmek elçisiyim.



susunca da şarkım sürer.

gören seni gösterir, beni söyler.

biz yan yana seninleyiz,

ben senin düşüncelerinin bahçesiyim.



yalın çiçek önce kim kesilecek..

sana düşen bana dönüp, sen, demek.



bütün dediklerin doğru katmer'im.

evet, bana bütün sorular sen.

yalnız bir soru var sana, bir tek..

izin verirsen.



seni birinci yapan kim, orada, burada..

ölünceye kadar yaşadığınca.

sana düşen, bana dönüp, sen demek..

ad'ımın kucağında.


ö.a

3 yorum:

FKH dedi ki...

sanırım böyle şiirler yazmak için yüzyıllar yaşamak lazım.. dicem ama yazılmış işte! harkulade...

deeptone dedi ki...

biliyor musun, çocukken birlikte büyüdüğüm şairlerden biridir.

gözlerimi yaşarttı bu şiir.

genelde, iyi sanat yapıtları ve çok insancıl davranışlar, bir de yaratıcılık, küçük çocukluğumdan beri, gözlerimi yaşartır.

y. dedi ki...

.fkh, keşke şair olsaydım demiyorum hiç ama, bazen buna sahip olmamak fena kıskandırıyor beni.

.deepblueeagle, zaten çocukluğun masumiyeti ve koşulsuz kabullenişiyle birlerşince, şiir, insancıılık ve rutin hayat, nasılda güven dolu ve taze gelir değil mi...