belki de usulca yazılıyordu kader tanrıya iş bırakmadan yıldızlardan, senin kaleminle, benim sırtıma...
uyuyorsun, nefesin çarpıp dönüyor yüzüme,nefesin dingin, nefesin huzurlu... sana bakıyorum her hücresini karanlıkta çizebileceğim yüzüne, sana bakıyorum gözkapaklarım kapalı. şileplerin düdükleri duyuluyor, bir kedi yastığında esniyor,bakkalların önünde günlük süt kolileri, gazete balyaları, sabah simitleri fırında ve yine trafik rezalet cumaları... nefes alıyorum seni uyandırmaya korkarak, baktıkça sana gözlerim doluyor kalbimin gürültüsünden.
7 yorum:
AŞK dolmuş işte yüreğin, AŞKla atıyor da ondan. AŞKla kal yüreği güzel kadın, kelimelerine vurmuştur belki kaderin, belki de Tanrı kalemine vermiştir gücünü, yaz hep yaz diye...
ve aklım bile pes ediyor en sonunda eğilerek yüreğimin önünde; ah diyor fısıldayarak bu nasıl aşk...
Bir insan, sevdiğine gözleri dolarak bakıyorsa, onun hali yamandır !.. bu hal' den daha ileri level yoktur.
Sevgili Y. eline sağlık.
"Gözlerim doluyor, kalbimin gürültüsünden..." Bu kelimeyi yazanı kıskandım. Yazarken hissettiklerini...
kucaklarım ben, hepinizi tek tek :))
:) beni de beni de kucakla
deli, gel seni de kucaklayayım, hüzün kovan kuşu :))
Yorum Gönder