ulak

yıldan yıla geçerken

hikayeler topladım evlerde,

çıkından çıkına doldum taşırdım

hiç bir yere sığmayan

ölüm dirim haberlerini,

çıkamadığım yokuşları

bağışlıyorum giremediğim

çıkmazları. doydum

gezdiğim caddelerde

kovandan kovana delik deşik

götürdüğüm uğultulara.

bir kül ki boşuna: ben

unutsam, kimse hatırlamaz.

belki de yenılenmelı ağaçlar.

boyalar devşirilmeli

mevsimin yapraklarından,

haşarı erguvandan.

yepyeni fırçalar alınmalı çarşıdan,

insan eliyle germeli bezi tahtaya:

herkes kendine görülmemiş

bir düş aramalı.

sen, penceremdeki suskun kadın:

hayatımda ol, kal, öl, istiyorum.

e.b