zaman kalp atışlarının yaşamı hızla parçalara ayırdığını duyacaktır

defalarca bu şarkıyı dinledim... sayfa kırkdokuzu uçuruyordu, baharın tepelerden başka bir yere uğramayan son rüzgarıyla... bergamut kokuyor hayat,bedensel acıları ezip geçiyor ruhumuzun dalgalanması, gece kendini hızla akan bir nehir misali götürüyor biryerlere, bulutların karanlığına aldırmadan, tüm kapıları tek tek kapatarak...

"ama bir noktada, belki de içgüdüsel olarak, insan geri döner ve arkasında bir kapının kapanarak dönüşü olanaksız kıldığını farkeder. işte o zaman birşeylerin değişmiş olduğunun ayırdına varırız, güneş eskisi gibi kıpırtısız değildir, hızla hareket etmektedir; ne yazık ki, henüz bakmaya bile fırsat bulamadan, onun ufkun ucuna doğru hızla kaydığını, bulutların da gökyüzündeki mavi koylarda hareketsiz durmadığını, birbirlerinin üzerine çıkarak kaçtıklarını, iyice acele ettiklerini görürüz.: zamanın geçtiğini ve günü gelince yolun  zorunlu olarak son bulacağını anlarız.

belirli bir zamanda, arkamızda bir kapı kapanır, kapanır ve şimşek hızıyla kilitlenir,geri dönecek zaman kalmamıştır..."