18 Kasım 2011 Cuma

at the same time




(tık&tık)

gökyüzü devam ediyor

bunu omuzlarından anlıyorum



sen dağınıklık diyorsun

ben dalgınlık diyorum ona



sen nehirleri seviyorsun delice

ben bir derenin yıkıklığını



sen başıboşluğunu insanın

öteki berikiyi ben

kapı ardına bırakılanı



sen denize giriyorsun

ben kıskanıyorum tüm suları

tüm suları topluyorum ayaklarının dibinde



ayaklarının dibinde sonsuzu arıyorum



uzak devam ediyor

bunu omuzlarından anlıyorum



kim kimin ardından su döküyor şimdi

ben suyun yarasına bakıyorum

g.ö

4 yorum:

nil dedi ki...

"kim kimin ardından su döküyor şimdi?"...

özlemle..

Ateş Böceği dedi ki...

Bu şiir beni neden bu kadar duygulandırdı ki..Sanki içimde bir şeyler koptu. Bazen öyle oluyor işte insanı hiç beklemediği bir yerden yakalıyor hayat .Bana da öyle oldu şimdi

mesed hanım. dedi ki...

ne güzel bir şiir.

Yazgüneşi dedi ki...

öyleee suyun yarasına bakayıııım kalayım istedim
saatlerce
iyi mi....