açtım kendimi bir zambak arzusuyla.
bir zambak nasıl isterse çiğini sabahın
ve gece nasıl gölgeli ve nemliyse,
öylece açıldı ruhum.
son arzusuyla yöneldim suya
köklerimle bir kuyunun ıslak
duvarlarına tutundum.
köklerimin bana fısıldadığı yol,
ölümümdü.
bitti aşkım
yoruldum.
bitirdim aşkımı
ve onu bir zambağın
gövdesine sakladım.
bir zambağın kendini açma arzusuyla,
kapanma isteği arasında geçen an,
o andı hayatı yapan.
ölümü ve aşkı içiçe kılıp
bizi kuyuda tutan
o an.
1 yorum:
''köklerimle bir kuyunun ıslak duvarlarına tutundum'' bana Şebnem Ferah'ın bir şarkı sözünü hatırlattı...
Yorum Gönder