Şimdi saçlarımın arasından rüzgar geçiyor,elimle tutamadığım ,içimde bulduğum özgürlük. Ağlıyorum,gelip geçenleri umursamadan ,klavyem ıslanıyor,kayanın tepesine tünemiş bir martı pür dikkat seyrediyor , sonra kanatlanıp uçuyor,yaşamına hancı olduklarım gibi.
8 yorum:
Ve hep aynı kelime dilimin ucuna geliyor.. "Güle Güle" .. diyemeyip susuyorum..
baharın etkisi o, malum daha nisan yağmurları var...
rüzgarın saçlarla dansı hep hüzünle ilintilendirilir ama bana öylesine bir huzur ve rahatlamayı hatırlatır ki... tüm negatif elektirigimi benden alır.
Açıkçası ,az önce eve geldim,o kadar neşeliyim ki,dünkü havamdan eser yok,nerede nisan yağmurları,en güzel yağmur Ayvalık da yağar bahar mevsiminde ,yağmur yağsın ,bizde neşelenelim.Rüzgar olmazsa olmazımdır bu arada hüznü ,sevinci bana hiç farketmez ,yeter ki olsun , uçursun saçlarımızı ve eteklerimizi,düşüncelerimizi.
Lal,hayatımızdan hep gidenler olacak değil mi,yeter ki acıları katlanaılabilir, boşlukları doldurulabilir olsun.
her zaman hancının alacağı vardır değil mi?
Kişisel fikrim hayatımıza girenlerden alacaklı olamayacağımız yönünde.Hayatımıza girenler,dostlar,arkadaşlar,sevgililer,yakınlarımız ,hepsini bile isteye hayatımıza aldık,iyisiyle kötüsüyle yaşadık.Hem bazı gidişler mecburidir malesef,illa terkleri düşünmemek lazım.Ne verdiysem ,ne aldıysam hepsi hayatındır,alacaklı değilim.
bizi biz yapan zaten hayatımıza aldıklarımızdır. onlardan kazandığımız deneyimlerle büyüyoruz, onlarla gelişiyoruz. ama hayatımıza giren insanlar bizim sayemizde geliştiklerini bizimle beraber büyüdüklerini kabul etmek istemiyorlar.
Kabul etmeleri önemli midir peki?
Yorum Gönder