2 Nisan 2009 Perşembe

hüzün


Şimdi saçlarımın arasından rüzgar geçiyor,elimle tutamadığım ,içimde bulduğum özgürlük. Ağlıyorum,gelip geçenleri umursamadan ,klavyem ıslanıyor,kayanın tepesine tünemiş bir martı pür dikkat seyrediyor , sonra kanatlanıp uçuyor,yaşamına hancı olduklarım gibi.

8 yorum:

LÂL dedi ki...

Ve hep aynı kelime dilimin ucuna geliyor.. "Güle Güle" .. diyemeyip susuyorum..

Adsız dedi ki...

baharın etkisi o, malum daha nisan yağmurları var...

Sade dedi ki...

rüzgarın saçlarla dansı hep hüzünle ilintilendirilir ama bana öylesine bir huzur ve rahatlamayı hatırlatır ki... tüm negatif elektirigimi benden alır.

y. dedi ki...

Açıkçası ,az önce eve geldim,o kadar neşeliyim ki,dünkü havamdan eser yok,nerede nisan yağmurları,en güzel yağmur Ayvalık da yağar bahar mevsiminde ,yağmur yağsın ,bizde neşelenelim.Rüzgar olmazsa olmazımdır bu arada hüznü ,sevinci bana hiç farketmez ,yeter ki olsun , uçursun saçlarımızı ve eteklerimizi,düşüncelerimizi.

Lal,hayatımızdan hep gidenler olacak değil mi,yeter ki acıları katlanaılabilir, boşlukları doldurulabilir olsun.

guy montag dedi ki...

her zaman hancının alacağı vardır değil mi?

y. dedi ki...

Kişisel fikrim hayatımıza girenlerden alacaklı olamayacağımız yönünde.Hayatımıza girenler,dostlar,arkadaşlar,sevgililer,yakınlarımız ,hepsini bile isteye hayatımıza aldık,iyisiyle kötüsüyle yaşadık.Hem bazı gidişler mecburidir malesef,illa terkleri düşünmemek lazım.Ne verdiysem ,ne aldıysam hepsi hayatındır,alacaklı değilim.

guy montag dedi ki...

bizi biz yapan zaten hayatımıza aldıklarımızdır. onlardan kazandığımız deneyimlerle büyüyoruz, onlarla gelişiyoruz. ama hayatımıza giren insanlar bizim sayemizde geliştiklerini bizimle beraber büyüdüklerini kabul etmek istemiyorlar.

y. dedi ki...

Kabul etmeleri önemli midir peki?