biliyor musun az az yaşıyorsun içimde oysa ki seninle güzel olmak var
örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
bir ağaç ıslıyor tıkır tıkır yanımızdamidemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum iştesen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
o başkası yok mu bir yanındakine veriyorderken karanfil elden ele.
görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninlesana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renkbirleşiyoruz sessizce.
e.c
3 yorum:
ama hiç büyütemedik sevdayı, birleşemedik hiçbirisiyle. Anlamadım hiç sorun bende mi, yoksa onlar mıydı sorunluydu. Benim için bu şiir sanırım şöyle olmalıydı. "Sorunları büyütüyoruz birlikte"
az az yaşamak içerde..acı..ölüme mahkum bir yaşamak bu sanki..az az var olmakmı, az az yok olmaya yakın olmakmı...
en zoru değil midir bir sevdayı büyütmek, ben şimdilerde emekliyorum bir sevdanın içinde, dilerim ki bir gün koşacak kadar büyür :)
Yorum Gönder