27 Eylül 2009 Pazar

kim bağışlayacak beni

I
bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hatasını bir daha düzeltilemeyecek biçimde
içinde barındırır.

bana kanatlarımı bıraktırdılar

bana ihaneti öğrettiler.

başka haber yok.

II
ikiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım

bir yanım öbür yanıma düşman
sağımda kızgın kunlar gezdirdim
solum üşüyor eski bir andan.


III
mum: alıngan.

kendi ateşiyle
kendini yok eden yumuşakça.
erimek üzere varsın, kaderine inanırsın.
ölürken fark edilmez, ışığın solduğu zamansın.

hiçbir aşk titremez sonsuza değin

bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum

ve insan acıdan ölür bir gün.


IV
yüzümde taşıdığım kuyu

soğuk iklim,ağır yaprak tenimde

durup dönüp dokunduğum

yük.

yağmurun aramıza çektiği perdeyi yırtıyorum
geçiyorum göğsümdeki uykunun sarmaşığından
birazdan dünya beni unutacak, ben onu anlamıyorum.
soğuk iklim,durup dokunduğum
dönüp seni
ben de unutacağım.

V
insan ölüyorsa acıdan ölür bir gün

kendine bir daha uğrayamadığından

koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.

hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum

ve insan kanatlarından

ayrılır bir gün.

b.k

2 yorum:

kağıt faresi dedi ki...

kendin dahil kimse...

Hayat dedi ki...

Aynı isimli şiir kitabı bütünüyle okunmalı bence de... :)
Olağanüstü güzeller...

Başlığa cevap olarak:
Önce kendimiz bağışlayacağız sanırım. Geçmiş hatâlar geçmişe teslim edilecek, mükemmelliyetçilik anlayışı olabildiğince kenara itilecek,hoşgörü ve sevgiyle tüm yaralar yıkanıp, sarılacak.:))

Sizi, derinliği olan biri olarak düşünüyor ve sorularınıza en güzel cevapları olabildiğince yakın zamanda, olabildiğince az hasarla alabilmenizi diliyorum.
Biliyorsunuz ki olgunluk denen şeyin maliyeti can acıtabiliyor, hemen her keresinde..

.. ve, önce biz seveceğiz kendimizi, çevremizi...
Sevgi, önce verilen bir şey...
Siz, bir şahsa odaklı olmaksızın, koşulsuz sevgi verdiğinizde, size geri dönüyor, inanıyorum.
Sevgiler ve güzellikler diliyorum. :)