30 Haziran 2010 Çarşamba

kaçışa gazel


birçok kere yitirdim denizde kendimi

yeni kesilmiş çiçeklerle dolu kulaklarım

dilim sevgiyle, acıyla dolu.

birçok kere yitirdim denizde kendimi

bazı çocukların kalbinde yitirdiğim gibi.



kimse yoktur duymasın öpüşürken

yüzü olmayan insanların gülümseyişini

kimse yoktur dokunurken bir bebeğe unutsun

durgun kafataslarını atların.



çünkü aranır alında güller

o katı görünüşünü kemiklerin.

başka işe yaramaz erkeğin elleri

toprağın altındaki köklere benzemekten.



bazı çocukların kalbinde yitirdiğim gibi

birçok kere yitirdim denizde kendimi.

gidiyorum aramaya, suyu bilmeden,

beni çürütecek, ışık yüklü ölümleri.

f.g.l

*çeviri; ülkü tamer

2 yorum:

atesinsesi dedi ki...

öyle zamanlardan geciyoruzki kısa aydınlıklar upuzun geceler
düşsekte kalksakta hep bi başınayız
paylaşımlarını okuyorum geldikçe
iyi bi uğrak yeri sayfan

sevgiyle

y. dedi ki...

sevgili ateşin sesi, ne mutlu huzurlu bir nefes olabiliyorsak uğrayıp okuduğunuzda.
ve evet öyle günlerden geçiyoruz ki, gecelere değil ama insanlara isyanım.hani kimsesiz değil, insansız.