"ey perdenin aralığından gözlediğim dünya
kalıyor acılı ve güzel toprağında
izim
daha dün yakılmış
"bir şenlik ateşinin
çukuru gibi." * "
♥
yine de sen varsın, iyi ki varsın yanımda
♥
"boş pencereden,
"boş pencereden,
çocuk, diri ve koyu tepeye bakarak,
ve şaşırırdı,
tepeleri, üst üste yığılmış görmekten.
belirsiz ve berrak devinimsizlik!
karanlıkta hışırdayan yapraklar arasında tepeler belirirdi,
orada güne ait her şey,
kıyılar ve ağaçlar,
ve üzüm bağları apacık ölüydü!
ve yaşam başka bir yaşamdı.
rüzgardan, gökyüzünden, yapraklardan,
ve hiçlikten.''
c.p
ben bazen öyle kızıyorum ki, yakıp yıkmak istiyorum, taş taş üstünde kalmasın istiyorum, amaç ne, hedef ne anlayamadığım hırslar silsilesi, dünya ne tuhaf insanları yaratıyor beraberinde ve nasılda yoğuruyor bizi kendiyle. geceleri yürüyorum karanlıklarda, korkmuyorum benim olmayan gölgelerden, karanlıktan korkuyorum, gözlerim göremezse ışığı diye. korkmuyorum rüzgarın fısıltısından da, bağır çağır anlatışından da kendini, rüzgarı dinlemeyi çok önce öğrendim.ve korkmuyorum sokak köpeklerinden, insanlardan daha ustalar çünkü yürekteki iyiliği hissetmekte. ama korkuyorum insanların katran yüreklerinden, o yürekle nasıl sevgi dolu bakabildiklerinden o yüreklerle çıktıkları yollardan korkuyorum. sonra sen sevgilim, sonra sevdiklerim, bir bir yüzünüz düşüyor aklıma, aydınlanması gibi gecenin ateş böcekleriyle... korkuyor karanlıklar sizden ve sapanla patlatılmış tüm sokak ışıkları yerine takılıyor, bu dünya istemesek de kötü, çirkin, hain, bilmeyenler yüzünden. bu dünya bize rağmen, aşka, dostluğa, seviye rağmen, bak işte kötü, hain ve çirkin, geceleri aldanma şehrin parlayan ışıklarına.
yalnızca yüreğine güven.
7 yorum:
Savaş; insanın en büyük karanlığı... kendinle
ya da ötekiyle... Öteki sanarak kendinle; en
zavallısı da farkında olmadan yapılanıysa ki farkında
olunsa yapılmaz kanımca; yok ediş anlamsızlığı...
Metin için de;
iyi ki...
Sevgilerimle
evet sadece yüreğine güven! hala sevmeyi biliyor ve hala sızlıyorsa ince ince...
birhan'ın dizelerini yazacağım, daha önce yazdıysam da farketmez, bu yazdıklarının altına şairce bir not düşmüş olalım, ki umudumuzu tazeleyelim...
"Kulağına, uzak zamanların sesi çalınanlar, bir şekilde bu sesi taklit etmeye çalışırlar. Benim yaptığım da bu. insanın, kendi varlığından hoşnut olarak yaşadığı, kendi varlığını haklı kıldığı ve kuşku yok ki, yeryüzü ile barışık yaşadığı ve mutlu olduğu bir zaman vardı. Yoksa bizler bugün bu mutluluğun imgesi için bile bunca telef olmazdık.”
.sevgili güneş, bazen de insanın kendi içiyle savaşı, kendi hırsına yenilişi, tıpkı tepmesi silahların ve vurması insanın kendisi... durup bakıyorum eşrefi mahlukata, kendi türüne böylesi düşman kesilen görüldü mü bilmiyorum. ve haklısın iyi ki, sevgilerimle.
.yüreğimize ve insanlarımıza güvenelim en iyisi. hani yüreğimiz henüz dalındayken mayam :))
.nil, bazen bir şiir aynı anda birkaç yaraya iyi gelir... o zaman;
aksın, içimde bir nehir gibi
dolanan keder
unuttuğum, unutmaya çalıştığım ne varsa
bende/ bizde durmasın.
sevgiyle.
Ne harikaymış.
Okumasam da aklım kalacakmış.
Kadın düşmanı olarak nitelendrilimiş bir yazar olsa da, onu okumayı çok seviyorum:) ve nedense kadın düşmanı olduğuna da bir türlü yürekten inanmıyorum:)
belki de aşktandır yaraları, kim bilir...
Yorum Gönder