17 Nisan 2011 Pazar

en sonra bir bulutun, konuşmasını geçirdim deftere...


bırak planlanmış her şey gerçekleşsin. bırak inansınlar ve bırak tutkularına gülsünler. çünkü onların tutku dedikleri aslında hissi bir enerji değil. sadece ruhları ve dış dünya arasındaki sürtünme. ve en önemlisi bırak kendilerine inansınlar. bırak çocuklar gibi çaresiz olsunlar. çünkü zayıflık büyük şey ve güç hiçbir şey. bir adam doğduğunda zayıf ve esnektir. ne zaman ölür, güçlü ve duyarsızdır. ağaç büyüyorken sevecen ve esnektir ama kuru ve sert olduğunda ölür. sertlik ve güç ölümün yol arkadaşlarıdır.

1 yorum:

novella / विश्व dedi ki...

bırak karşına çıkan ne varsa gerçekleşsin. bırak inanmasınlar ve bırak gülsünler senin tutkularına. senin tutkun, yüreğinden geçti diye dokunduğun ne varsa ona. ve bilir misin... rüzgar ancak esneksen kıramaz dallarını.. ki o dallar ayağa kalkmak için her seferinde tutunduğun kendi ellerinken, bırak gülümsemen yoldaş olsun yaşamına.
kısaca sevgili y. planlı ya da değil... içten ya da bildiğin büsbütün yüzünde... hangi gülümseme sert olabilir ki eğer yürekli bir kadınaysa.