güne not

inen akşamın şarkısı olsun bu....

 ben mişim -neymiş- su sesiymiş

oymuş -cam kırıkları gibi gövdemi yakan-

yanağında sardunya kokusuyla yazdan

kimmiş o gelen ya giden kimmiş

bir yabancı mı, yoksa bir ermiş

değilmiş, bir çağrı bile yokmuş uzaktan.

güneş mi batarmış bir özel ismi bitirir gibi

yanmış bir ağacın yaprakları mıymış kımıldayan

ne kalmış bir önceden ya da bir sonradan

kim koparmış dalından bu yabani incirleri

ya kimmiş kıyıya çeken hayalet gemileri

ne yazılmış nereye bu garip kargaşadan.

yıldızlar, büyülü ülke adımı unutturan

bir kaya, bir ot, bir akarsu

hangi yaz şarkıcılarının ürpertili korosu

ki bütün ölüleri sığa çıkaran

ve kenti bir ölüm derinliğine salan

yani bir gül solarken bir gülün açma korkusu.

şiirler yazdım, kitaplar okudum

elimde bir bardak aldım, onu yeniden oydum

derinlerde kaldım böyle bir zaman

kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan

ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları

söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

e.c