hepimizde başka biri olmanın gizilgücü

pozlarımız pürüzleniyor durduğumuz resimlerde

sınıflandırılmış korkulara bölünüyor benliğimiz

hem çok tanıdığız, hem bu biz olamayız

şarkıları ve giysileri çabuk çabuk değiştiriyoruz

hız saklı tutuyor en dipte değişmez olanı

sonra sis gelip yerleşiyor

hem yılanı hem zehrini kovalayan

ölü miğferlerden kalıt bir bozkır:

kendi düşlerimizi başkalarının filmlerinde

görünce tanıyoruz

opium! delici koku!

kimsenin çiğneyecek lotusu kalmadı

çiğneyecek geçmişi

bir yandan çok aydınlık

bir yandan büyük bir karanlıktayız

maske kırıcıları çıkıp gelseler şimdi sabaha

uyumuş şarkıların başında bulurlar herkesi

hiçbir şey değil artık hiçbir şey

derin bir korkunun gözleri belki

m.m